Ik loop over een grindpad, de steentjes knarsen onder mijn boots. Naast de tulpenboom blijf ik staan en luister naar de vogels. Dit is hun paradijs.
De ochtendzon laat mijn koperkleurige haar glanzen. De geitjes roepen naar mij.
“Stttt, ik ga schrijven!” roep ik terug. Ze blijven mekkeren terwijl ik richting de andere weide loop.
Hier hoor ik thuis
Ik schop mijn laarzen uit. Het vers gemaaide gras kriebelt onder mijn voeten. De peelhut verdwijnt uit het zicht als ik op een van de bankjes neerstrijk. Ik kijk naar het landschap; het watertje, de zwaluwwal en de buizerds die cirkelen in de lucht. Dit is mijn paradijs. Ik hoor ik thuis. Hier stromen mijn verhalen.
Al 20 jaar schrijf ik regelmatig op deze plek en sinds vorig jaar september ook met anderen. Al die rust en ruimte voor mijn boek.
Schrijfretraite
Op 15 september ga ik hier weer met deelnemers heen voor een schrijfretraite. Ik denk dat dit ook iets voor jou is. Als je veel schrijftijd wilt, als je geniet van de natuur en als je de hulp van een schrijfcoach kunt gebruiken. Ga dan mee.
Geef een reactie