Schrijven op locatie
“Vandaag gaan we schrijven op locatie!” Samen met Esther van der Ham ga ik Ameland verkennen met de fiets. Het verhaal van Esther speelt zich af bij de vuurtoren, mijn verhaal bij natuurgebied het Oerd. Ik geef het toe, ik ben geen fietser. Ik wandel bijna dagelijks in het bos en dan schrijf of fotografeer ik daar, maar fietsen…
Er gaat een wereld voor mij open. Ik bezoek graag de Wadden, maar op Ameland ben ik nu voor het eerst. We fietsen over smalle schelpenpaadjes. Steeds in de buurt van water. De beigekleurige duinen worden onderbroken door paarse bloemen of duindoorn. Een schreeuw van een meeuw en de sompige geur van het wad. Ik laat me meevoeren door de wind op weg naar het Oerd. Daar gaat Edith, mijn hoofdpersonage ook heen. Ze wil maar een ding tijdens de schrijfweek op Ameland: een contract met een uitgever.
Esther fietst enthousiast door, terwijl ik overal mooie fotoplekjes zie. Even pauze. Mijn verhaal groeit in mijn hoofd. Vaak ben ik Edith als ik door dit prachtige landschap fiets, maar meestal ben ik de schrijfcoach in het verhaal, net zoals in het echte leven. Ik gebruik de deadline zoals ik die als schrijfcoach ook aan mijn klanten deel. 23:59.
Edith zwoegt aan haar verhaal. Ze fietst naar boven het duin op. Links van mij zie ik een picknickkleed. Wat als…
Het werkt. De geuren, kleuren en smaken van Ameland druppelen mijn verhaal in. Terwijl ik zwoegend tegen de wind in probeer om in de buurt van Esther te blijven, ben ik echt op Ameland en worstelt Edith met ‘het contract‘ en met de wind.
Behalve in mijn verhaal, komt de fietstocht ook in mijn lijf terecht. Stram loop ik avonds naar mijn kamer. Mijn spieren verzetten zich.
Als Esther de volgende dag de langere tocht naar de vuurtoren maakt, mag ik gelukkig de buurt verkennen bij ons verblijf. Een straffe wind en zere billen blijven mij bespaard. Maar er zijn mooie verhalen geboren. En de vraag is: krijgt Edith dat contract? Je leest het in Paal 15.
Hoever ga jij voor een contract met een uitgever?
Geef een reactie