Ik loop op het strand van Scheveningen. Zonder hoedje, want anders ligt hij zo in zee. Ik tuur naar de verte, naar de overkant die zich van ons distantieert. Mijn oorbel zwaait heen en weer
‘Je onderscheidt je als schrijfcoach in ieder geval met je uiterlijk’ schrijft een nieuw LinkedIn-contact in een persoonlijk bericht. Mijn vingers blijven hangen boven mijn toetsenbord. Bijna raken ze de toetsen al om een scherp
Het waait. De wind waait mijn hoofd leeg. Bladeren in alle kleuren dwarrelen om me heen. Rood, okergeel en roestbruin zijn de kleuren die mij nu inspireren. Loslaten De herfst is een tijd van loslaten.
Mieke staat op het strand en kijkt in de verte. Is dit nu echt het boek dat ze wil schrijven? Maakt ze straks iemand blij met haar boek? Het lijkt zo veel. Waar moet ze
Ik zal heel eerlijk tegen je zijn. Het merendeel van de lezers van mijn blogs is nog nooit begonnen met het schrijven van een boek of is halverwege gestrand. Een boek schrijven vraagt ook verschillende
Ik ben net terug van een geweldige vakantie op Skopelos en Skiathos. Twee Griekse eilanden in de Egeïsche zee. Er was rust en ruimte, daar groei ik van. Ik zag, rook, voelde, hoorde en proefde
Ik ben een vogelliefhebber. Het gevoel van vrijheid, overzicht en soms hun prachtige gezang. Mijn favoriet is de buizerd, mauwend hoog in de lucht, jagend op een prooi. De zangvogels in mijn tuin, een nestje
“Je schrijft een boek? Ach tegenwoordig wil iedereen een boek schrijven…” “Als ik jou was, zou ik de structuur van je boek omgooien…” ” Ik vertel iedereen dat jij een bestseller schrijft! Oh, je wilt
Soms is ze er ineens weer. Dat verlegen meisje met haar bril en scheve pony. Bijvoorbeeld na negatieve feedback of een conflict. Ze sluipt door de gangen op school. Misschien dat ze de pesters vandaag
Een whatsappje, veel te laat op de avond, van een van mijn nieuwsbrieflezers (abonnees). Ze vraagt of ik ‘even’ naar haar manuscript wil kijken. En een ander verzoek van een ondernemer, die na een gratis
© Copyright 2023 Jolanda Pikkaart
