Ik loop op het strand van Scheveningen. Zonder hoedje, want anders ligt hij zo in zee. Ik tuur naar de verte, naar de overkant die zich van ons distantieert. Mijn oorbel zwaait heen en weer en mijn kapsel verandert in een woest gebeuren.
Mijn hoofd is leeg. De wind waait alles schoon. Nu is er weer ruimte, ruimte voor een nieuw boek. Ga jij wel eens in de wind staan?
Loslaten
Als schrijfcoach ben ik een voorstander van kleur in je boek, maar soms mag ook de wind er door heen.
Wat mag jij loslaten? Wat mag even uit de structuur?
Als je een boekidee hebt, kan het zijn dat je het al voor je ziet. Ga eens op een afstandje staan. Mijn vraag is dan: Is het het boek voor je ideale lezer?
Tijdens het schrijven vul je je boek binnen het raamwerk. Mijn vraag is: Hoe zou het zijn als je de volgorde van je hoofdstukken wijzigt? Wat is de logische start voor je lezers?
Ergens halverwege komt waarschijnlijk een moment dat je je boek even kwijt bent.Hoe moet je nu verder? Wat is je einddoel?
Mijn tip is: laat het even los.
De wind door je boek?
En wil je dat ik het allemaal even losblaas? Ik kijk met je mee of we gaan samen sparren over jouw boek. Neem contact met met op voor een gratis boeksessie of een boekstrategiegesprek.
Geef een reactie