Ik loop op het strand van Scheveningen. Zonder hoedje, want anders ligt hij zo in zee. Ik tuur naar de verte, naar de overkant die zich van ons distantieert. Mijn oorbel zwaait heen en weer
Ik val maar met de deur in huis. Ik haatte fietsen. Ja echt, en dat als Nederlander. Als tiener fietste ik op mijn racefiets met een vriendin door Nederland. Maar mijn keurige mama-fiets was na
Een boek schrijven, je doet het maar alleen. Maar dat is helemaal niet nodig. Stel je eens voor: 10 keer per jaar ontmoet je andere schrijvers. In de ochtend schrijf je in alle rust aan
‘Je onderscheidt je als schrijfcoach in ieder geval met je uiterlijk’ schrijft een nieuw LinkedIn-contact in een persoonlijk bericht. Mijn vingers blijven hangen boven mijn toetsenbord. Bijna raken ze de toetsen al om een scherp
De eerste vragen die ik stel als ik met iemand praat over zijn of haar boekidee zijn: Wat is het onderwerp of thema van je boek? Welke genre is het? Wie is je ideale lezer?
Het waait. De wind waait mijn hoofd leeg. Bladeren in alle kleuren dwarrelen om me heen. Rood, okergeel en roestbruin zijn de kleuren die mij nu inspireren. Loslaten De herfst is een tijd van loslaten.
Boeken, mijn kast staat er vol mee. Boeken van klanten, mijn eigen boeken, boeken over schrijven, promoten of publiceren en natuurlijk romans en thrillers. Ik kan niet zonder. Boeken zijn mijn leven, ze voegen zoveel
Als je als ondernemer een boek schrijft over je kennis en ervaring, waar stop je dan? Je gunt de lezer zoveel waarde, maar zet je nu alles in je boek? Nee, schrijven is schrappen! Beperk
Stel je eens voor… Iemand zwemt in de zee. Is moe en weet niet meer welke kant hij of zij op moet. Begint langzamer te zwemmen, raakt oververmoeid, nog net niet in paniek en dan
De zee vertelt een verhaal. Maar alleen als je heel goed luistert. Elke golf brengt een nieuwe zin. Tssss. Tsss. En dan ligt er weer een zin op het strand. En onder water zingen de
© Copyright 2024 Jolanda Pikkaart
