Focus op je boek met de pomodoro-techniek
Focus, het blijft hier een uitdaging. Mijn ADHD-hoofd zoekt altijd weer een andere uitdaging. Maar als ondernemer en auteur kan ik niet zonder focus. Want ik wil ook tijd om te schrijven, voor ontspanning en om bij mijn gezin te zijn. Dus het is fijn als ik mijn werktijd dan efficiënt houd. Voor 2019 streef ik naar 30 uur werktijd per week. Dus probeerde ik veel tips en software en technieken, maar uiteindelijk ga ik toch voor de tomaat met de pomodoro-techniek.
Morgen doe ik het (anders)… Hoe vaak roep jij dat? Ik geef toe dat ik dat heel vaak denk. Maar toch loopt dan weer mijn mailbox vol, kan ik mijn NS businesskaart weer niet vinden en staan er meer taken in mijn agenda dan ik tijd heb. Herken je dat?
Ik was 13 toen ik besloot dat ik een boek ging schrijven. Er verschenen wel korte verhalen, maar mijn eerste boek verscheen pas in 2014. Ik zal je een geheim verklappen, dat was erg lang na mijn besluit. Sinds die tijd zijn er nog twee boeken verschenen, en een verhalenbundel met een verhaal van mij. Dit jaar rond ik weer een boek af.
Elk jaar als November nadert, denk ik er weer aan: NaNoWriMo (National Novel Writing Month). Een boek schrijven in een maand. En ook elk jaar stel ik mijzelf de vraag: zal ik dit jaar wel meedoen? In 2010 deed ik mee en ik schreef een draak van een manuscript. Waarom? Ik had geen plan en een thriller schrijven in een maand? Ik geloof er niet in. Toch doe ik dit jaar weer mee. Waarom dan?
Ik sta vroeg op. Elke dag tussen 5:00 en 6:00 uur en dan schrijf ik. Ik schrijf aan mijn boek, ik blog of ik schrijf zo maar iets. Het staat ook als taak in mijn agenda. Net als mijn meditaties en mijn focusuren. Zo zorg ik voor commitment bij het schrijven van mijn boek. Ben ik zo gestructureerd en bruis ik van discipline? Nou, eigenlijk niet. Maar ik weet dat ik mij anders door de waan van de dag laat leiden.
Wat heeft lanterfanten met schrijven te maken? Daarvoor zul je de volgens van Dale verouderde negatieve betekenis van het woord, met zijn vele negatieve synoniemen, even moeten vergeten. Lanterfanten krijgt vandaag de dag steeds meer de betekenis van veredeld onthaasten, bewust niets doen. Daarmee schuiven we, ondanks onze calvinistische achtergrond, op naar het Italiaanse La dolce far niente, la dolce vita en het Engelse lounging around.
Toen ik mijn boek ‘Met je smartphone het bos in’ publiceerde, was ik echt de eerste die op het idee was gekomen om kinderen, natuur en digitale middelen te combineren. Nog niemand had zo’n boek geschreven. Dus dat was een mooi debuut. En uniek, want over bijna alle onderwerpen zijn al veel meer boeken geschreven. Bij mijn huidige schrijfproject en mijn volgende boek probeer ik natuurlijk wel weer om iets anders te doen. Ik ben niet voor niets de kleurrijke schrijfcoach. Maar laat ik eerlijk zijn, de opmerking ‘er zijn al boeken over mijn onderwerp geschreven’ is niets meer dan een excuus.
