Ze zit tegenover me aan de keukentafel. Want haar boekidee is niet geschikt voor een openbare gelegenheid had ze gezegd. Ze begint tegen mij te praten. Ik luister bijna ademloos. En dat is normaal lastig als ADHD’er.
‘Wat een verhaal’, zeg ik en leun achterover. ‘En het is zo actueel’.