Ik kijk tijdens mijn schrijfweek nog een keer naar de steen. Hoe krijgt iemand een figuur uit zoiets, vraag ik me af. “Ik zag meteen een vogel in de steen’ zegt de dame, terwijl haar handschoenen de vogel liefdevol aanraken. Ik kijk nog een keer, nu zie ik het ook wel. “Alleen, eigenlijk was het een vrouwenlichaam, de vleugels zaten te laag en nu is de staart afgebroken.” De vrouw kijkt even weg.
Ik snap haar frustratie wel, maar voor mij ligt toch een vogel, zoals ik die niet uit een stuk steen kan toveren.
Naast mij staan de deelnemers van mijn schrijfweek. Ineens weet ik het. Ook wij creëren vanuit leegte. We doen allemaal hetzelfde. We zien het al voor ons, voor het er is.[Lees verder…]